Wioślarstwo

Wioślarską powojenną karierę olimpijską rozpoczęli Polacy w 1952 roku na igrzyskach w Helsinkach. Ogólny dorobek być może jest niższy, niż w przypadku innych dyscyplin, ale odnotowaliśmy na tym polu sporo sukcesów, niekoniecznie zakończonych medalami, choć i te się zdarzały. W zasadzie to już Helsinki przyniosły nam miejsce na podium. Krążek brązowy powędrował do Teodora Kocerki występującego w jedynkach. Czwórka bez sternika wywalczyła zaś wtedy piątą pozycję. Kocerka nie powtórzył sukcesu na olimpiadzie w Melbourne, gdzie zajął dopiero czwartą lokatę. Medal uzyskał dopiero na następnych igrzyskach – w Rzymie, był to ponownie brąz. Olimpiada w Tokio nie dała Polsce medali, za to dwójka ze sternikiem w składzie Kazimierz Naskręcki i Marian Siejkowski, sternik – Stanisław Kozera, uzyskała czwarte miejsce. Podobną lokatę uzyskała też czwórka ze sternikiem. Igrzyska w Meksyku niestety były już nie tak dobre i nie przyniosły żadnych wysokich lokat we wioślarstwie. W Monachium również obyło się bez medali, ale Polacy zdobyli kilka wysokich lokat, na przykład piąte miejsce przypadło dwójce bez stertnika w składzie – Jerzy Broniec, Alfons Ślusarski.