Rodzaje uczuleń

Środki miejscowo znieczulające stosowane są przeważnie w roztworach o określonych stężeniach, zależnie od sposobu wykonania znieczulenia oraz właściwości środka znieczulającego. Obowiązuje przy tym ogólna zasada nieprzekraczania maksymalnej dawki środka znieczulającego oraz ustalonych stężeń dla różnych rodzajów znieczuleń. Zależnie od sposobu stosowania środka miejscowo znieczulającego odróżnia się znieczulenie: powierzchniowe, nasiękowe, przewodowe i rdzeniowe. Znieczulenie powierzchniowe polega na podaniu roztworu środka miejscowo znieczulającego na powierzchnię błony śluzowej lub na uszkodzoną skórę. Zastosowany środek, niezależnie od postaci, przenika na ogół szybko do głębszych warstw tkanek, poraża zakończenia nerwów czuciowych, wywołując znieczulenie w miejscu zastosowania. Właściwości znieczulenia powierzchniowego ma przede wszystkim kokaina oraz niektóre środki syntetyczne, jak: cynchokaina, tetrakaina, lidokaina. Ten rodzaj znieczulenia stosowany jest głównie w laryngologii, urologii i okulistyce. Znieczulenie nasiękowe (infiltracyjne) uzyskuje się, wstrzykując roztwór środka miejscówko znieczulającego do określonej przestrzeni pod skórę i do głębszych warstw tkanek. Uzyskuje się w ten sposób porażenie włókien czuciowych w obrębie tkanek przepojonych płynem znieczulającym. Do znieczuleń nasiękowych używa się z reguły słabych roztworów środka miejscowo znieczulającego.