Lekkoatletyka – rozwój

W 1964 roku, na olimpiadzie w Tokio wystąpiło znacznie mniej zawodników lekkoatletycznych niż w Rzymie, bo tylko 36 osób. Mniejsza liczba wcale nie oznaczała tu niższej jakości występów, wręcz przeciwnie – zdobyliśmy 2 złote, 4 srebrne i 2 brązowe medale. Złoto powędrowało do sztafety kobiet 4×100 m, a drugie złoto do Józefa Szmidta, który powtórzył sukces w trójskoku. Medale srebrne należały do: sztafety męskiej 4×100 m, Teresty Ciepłej w biegu na 80 m przez płotki, Ireny Kirszenstein w biegu na 200 m i w skoku w dal. Brąz zdobyła Ewa Kłobukowska w biegu na 100 m. Olimpiada w Meksyku niestety nie przyniosła już tak wspaniałych wyników dla lekkoatletów. Jednak pojawił się sukces, i to duży w postaci złotego medalu dla Ireny Szewińskiej w biegu na 200 m. Wynik okazał się rekordem świata. Szewińska zdobyła wówczas jeszcze brązowy medal w biegu na 100 m. Igrzyska w Monachium również przyniosły kilka triumfów, w tym złoty medal dla Władysława Komara w konkurencji pchnięcia kulą. Zawodnik ustanowił wtedy nowy rekord olimpijski. Sukcesy odnosiła także kolejny raz Irena Szewińska zdobywając trzecią lokatę w biegu na 200 m. Brąz przywiózł również Ryszard Katus za start w dziesięcioboju leki potencja.