Kolarstwo

Polscy kolarze pojawili się na powojennych igrzyskach dość późno, bo dopiero w 1960 roku w Rzymie. Sukces odnotował wtedy Stanisław Gazda, który zajął szóstą lokatę w wyścigu indywidualnym na szosie. W wyścigu drużynowym na 100 km polska drużyna zajęła dziesiąte miejsce. Na kolejnych igrzyskach, w Tokio Zbysław Zając uplasował się na piątym miejscu w wyścigu sprinterskim na torze, na tym samym miejscu zakończył wyścig na 4000 m Lucjan Józefowicz. Medale przyszły wraz z igrzyskami w Meksyku. Janusz Kierzkowski zdobył brązowy krążek w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego. Również drużyny kolarskie spotkały się z dobrymi wynikami – szóste miejsce w wyścigu szosowym oraz piąte – ósme miejsce na torze. Igrzyska w Meksyku były dopiero przedsmakiem wielkich sukcesów polskiego kolarstwa. Drużynowy wyścig szosowy w Monachium przyniósł srebrny medal. Polska dwójka w tandemach na torze zdobyła zaś brąz. Pojawiły się też czwarte i piąte lokaty. Brązowy medalista z Meksyku – Janusz Kierzkowski, wywalczył piąte miejsce w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego.