Szermierka

Polscy szermierze rozpoczęli swoją olimpijską, powojenną drogę już od pierwszych igrzysk w 1948 roku w Londynie. Nie można jednak powiedzieć, że był to występ, który obfitował w laury. Osiągnęliśmy jedynie półfinał drużyny szablowej oraz ćwierćfinał drużyny szpadowej. Taki rezultat powtórzył się również na igrzyskach w Helsinkach. Olimpiada w 1956 roku w Melbourne odmieniła ten stan rzeczy o 180 stopni. Drużyna szablowa zaszła bardzo wysoko i odniosła sukces w postaci srebra olimpijskiego. Pomyślność nie opuściła naszych zawodników również na igrzyskach w Rzymie, gdzie Polacy ponownie zdobyli srebrny medal. Dobrym wynikiem mógł też pochwalić się Witold Woyda, który w indywidualnym turnieju we florecie ulokował się na czwartej pozycji. Tokio przyniosło Polsce złoty medal, a twórcą tego niebywałego sukcesu był Egon Franke, który został mistrzem floretu. Drużyna floretowa zajęła zaś drugie miejsce, co również było ogromnym triumfem. Do tego wszystkiego dołączyć należy brązowy medal drużyny szablowej. Meksyk przyniósł Polakom dwa brązowe medale dla drużyn floretowej i szpadowej. Niebywałym bohaterem polskiej szermierki w Monachium został zaś Witold Woyda, który zdobył złoto we florecie. Drużyna floretowa powtórzyła jego sukces.