Kajakarstwo

Kajakarze polscy nie wystąpili na olimpiadzie w Helsinkach, natomiast na innych powojennych igrzyskach nasze starty były odnotowywane. Na olimpiadzie w Londynie w 1948 roku rezultaty nie były imponujące, ale też nie najgorsze. Czesław Sobieraj uplasował się na siódmym miejscu w K-1 na 10000 m, dwójka męska: Alfons Jezierski i Marian Matłoka skończyli na dziesiątym miejscu na 10000 m. Na igrzyskach w Melbourne było już o wiele lepiej. Stefan Kapłaniak uplasował się na miejscu czwartym w K-1 na 1000 m, a Daniela Walkowiak wywalczyła szóstą lokatę w K-1 na 500 m. Medale posypały się w Rzymie. Brąz zdobyła Daniela Walkowiak, a także dwójka męska – Stefan Kapłaniak i Władysław Zieliński w K-2 na 1000 m. Sukcesami były też dwa czwarte miejsca dwójek – męskiej i żeńskiej. Tokio nie przyniosło już większych triumfów polskich kajakarzy, Meksyk podobnie, choć tu pojawiło się jedno czwarte miejsce – Władysław Szuszkiewicz w K-1 na 1000 m. Medal przyszedł dopiero w Monachium, a zdobyła go dwójka męska – Władysław Szuszkiewicz oraz Rafał Piszcz w K-2 na 500 m. Ponadto odnotowano kilka czwartych, piątych i szóstych lokat anonse erotyczne.