Brzegi

Kto choć raz doznał radości spływu! rzeką, kto słuchał ?jak bije wielkie, zielone serce przyrody” i sycił oczy] urodą otaczającego rzekę świata, ten spostrzegał, że w ciągle zmienia-! jącym się obrazie brzegów zaczyna przebijać typowość – pewne fragmenty jakby powtarzają się. Nie z całą, bynajmniej, wiernością szczegółów, lecz na zasadzie echa czegoś, co się już gdzieś widziało. Porządkując zapisy pamięci, rozpoznamy typy krajobrazowe brzegów naszej rzeki. Nie ma większego sensu klasyfikować piękna. Jeżeli jednak jego poszczególne przejawy oraz tych przejawów wewnętrzna organizacja mogą nam służyć za znaki rozpoznawcze konkretnych i ważnych sytuacji, to wolno się nam klasyfikowaniem jego posłużyć. W naszym wypadku typ urody brzegu – typ krajobrazowy – stanowi jeden z pomocniczych kluczy do tajemnic koryta rzecznego. Istnieją bowiem ścisłe zależności między doliną a rzeką, przejawiające się dużo subtelniej, niż to nam świtało w czasie rozmowy o krainach. Podejmijmy tę sprawę wyrywkowo. Jednym z czynników krajobrazu jest rodzaj gleb zalegających dolinę. Ich spójność, żyzność, nawet skład chemiczny wpływający na zabarwienie obnażonych skarp – wszystko to decyduje kolejno: o kształcie koryta, jego spłaszczeniu lub głębokim rycie, o zabarwieniu wody i stopniu jej zamącenia, a także natlenienia, o wyściółce dna itp.

Więcej o…
Brzeg wiklinowy występuje co najmniej w dwu typach: zakrzewionej łachy, z której wiklina wchodzi w rzekę oraz dość stromej skarpy zarośniętej starszymi krzewami wierzby, które podchodząc do wody kładą się na nią i tworzą żywy okap nad spadem bocznym koryta bądź jego obrywem. Brzeg pod drzewami jest zwykle piaszczysty. Towarzysząca drzewom woda okaże się bardziej interesująca, gdy drzewa rosną na spójnym gruncie; zwykle są to rybne odcinki rzeki, lecz obfitują w zawady. Linia brzegu wije się, wyznacza zasadnicze zmiany kierunku biegu rzeki; rysuje też jakby jej niekonieczne ozdobniki. Cenimy sobie prostolinijność. Nie lubimy jednak zbyt prostych, monotonnych rzek. Wielką sympatią natomiast darzymy rzeki obfitujące w zakola. Są one jak zakręty na drodze: łagodne i ostre, niebezpieczne, pojedyncze i zwielokrotnione. Meander powstaje wówczas, gdy ostre zakola następują po sobie często. Nazwa pochodzi od nazwy rzeczki, z której zakrętów starożytni Grecy mieli wywieść znany motyw ozdobny. Ze szczególnym zamiłowaniem powtarzają jego rysunek nasze rzeki nizinne, toczące swoje wody obszernymi pradolinami. Zdarza się jednak, że w czas wielkiej wody rzeka, zbyt zwęziwszy pętlę, skraca sobie drogę.

Inne artykuły:

About the author /


Related Articles

Sport:

Wyjazdy narciarskie Włochy
Posted in: Sport

Wyjazdy narciarskie do Włoch url Włochy to państwo leżące w Europie Południowo-Środkowej na Półwyspie Apenińskim. Włochy są jednym z siedmiu najbardziej uprzemysłowionych a więc i bogatych państw świata. Wiele miast

Read More

Fitness: